Mój sierściuch rośnie, ale nie traci na urokliwości, do tego, najwidoczniej od jakiegoś czasu, obrał nową taktykę. Mianowicie, mam wrażenie, że moja pociecha, wykoncypował sobie, że najprościej będzie przespać zimę. Z tego co obserwuje, idzie mu całkiem nieźle i wygląda na to, że podszedł do swojego planu z dużym niezaangażowaniem 😉

I znowu moja pociecha. Ale jak tu takiego wampirka nie kochać….

Wszyscy którzy mają na stanie w domciu takiego sierściucha. Wiedzą że wystarczy jak spojrzy na człowieka swoimi ślepiami to od razu serce aż boli z rozkoszy. A co dopiero jak wścieka się jak gówniarczyk i robi takie minki.

Nie boje się przyznać. W momencie kiedy przyniesiono nam to stworzonko w pudełku do domu. Zawładnął nami w całości.

Biegamy za nim, dogadzamy mu i rozpieszczamy. On za to psoci, brudzi, nie raz nalał w buta.       Ale wystarczy jak zrobi słodziaka, i już człowiek cieszy się jak głupi.

Taki to jest mój mały łobuz……..